Sesli Kitap Açıklaması
Sesli Kitap, “Ada 412” Dolunayın aydınlattığı, Ege’nin dingin ve karanlık sularında, bir şişme botun içinde dört kişiydiler. İki yetişkin iki çocuk, ikisi kadın ikisi erkek. Halep’in kenar mahallelerindeki evlerini terk etmek zorunda kalmışlardı. Şu anki tek amaçları Avrupa’ya ulaşıp yeni bir hayat kurmaktı.
Bir ay önce, Gaziantep’ten İzmir’e gelirlerken denizi ilk kez görmüşlerdi. O vakit, muhteşem mavilik onları kendisine hayran bırakmıştı. Şimdiyse ellerinde kürekler eski bir botla Ege’yi aşmaya çalışıyorlardı. Bu sefer, uçsuz bucaksız karanlık onları korkutuyordu. Dalgalarla yükselip alçalan bot, ağır ağır ilerliyordu. Karşı kıyının ışıkları gözüküyordu. Göz kırpan ışıklar yeni bir yaşamı müjdeliyordu. İnsanca bir yaşamı…
Çocuklar kürek çekmekten yorulmuş dinleniyorlardı. Bir şeylerin ters gittiğini ilk fark eden, on yaşındaki Hasan olmuştu:
“Eyvah anne, bot su alıyor. Bak, su dolmuş hep…”
İki kadın kürekleri bıraktı. Hasan’ın annesi Fatma, elleriyle botun zeminini yokladı. Epey su birikmişti.
“Korkma oğlum, bot su almıyor… Bu sular… Bu sular bota çarpan dalgalarla içeri girmiş. Şimdi sen ve kuzenin, kürek çekmeyi bırakın artık. Size yeni ve çok önemli bir görev veriyorum: Şu kovalarla botun içindeki suları boşaltacaksınız, anlaştık mı?”
“Tamam, baş üstüne komutanım,” dedi iki çocuk; asker selamı verdikten sonra, kovalarla suyu boşaltmaya başladılar.
Fatma, korkudan donakalmış kız kardeşinin omzuna dokundu:
“Hadi Ayşe, kürekleri daha hızlı çekmeliyiz. Fazla vaktimiz yok.”
Ayşe, kafasını salladı. Yüreği ağzındaydı. Korktukları başına gelmişti: Bot, su almaya başlamıştı.
Çocukların kovalarla suyu boşaltması pek bir işe yaramıyordu. Bot durmaksızın suyla doluyordu. Korktuklarını çocuklara belli etmemeye çalışan iki kadın, durmadan kürek çekiyordu. Ama karşı kıyının ışıkları hâlâ çok uzaktaydı.
Yarım saat sonra, kadınlar da kürekleri bırakmak zorunda kaldılar ve kovalarla suyu boşaltmaya çalıştılar; ama botun batmasına engel olamadılar.
Bot yavaş yavaş karanlık sulara gömülürken, Hasan bağırmaya başladı:
“Yeter… yeter, boğuluyorum… oyun bitsin, yeter! Oyunu durdurun! Lütfen… yeter!”
Ruhşen Doğan Nar – Ada 412
Seslendiren: Yalçın Altın
Yazar Açıklaması
Ruhşen Doğan Nar, 1988, İzmir doğumlu. Dokuz Eylül Üniversitesi’nde Mütercim-Tercümanlık okudu. İngilizce öğretmenliği yapmakta. 2016 Şerzan Kurt Öykü Ödüllerinde Türkçe Öykü dalında ödüle layık görüldü. Bilimkurgu öykülerinden oluşan ilk kitabı “İçimdeki Robot”, Yitik Ülke Yayınları’ndan 2019 yılında çıktı. İthaki Yayınları’nın “Yeryüzü Müzesi” ve Yitik Ülke Yayınları’nın “Mutsuz Aşk Vardır” derlemelerinde öyküleriyle yer aldı. «Uyan!» adlı bilimkurgu fankiti, Fanzin Apartmanı tarafından basıldı. Çeşitli dergi ve fanzinlerde öyküleri yayımlandı.
Bizleri Facebook, Instagram ve Twitter hesaplarımız üzerinden takip edebilirsiniz. Ayrıca Diğer içeriklerimize de göz atmayı unutmayın!