SAİT FAİK ABASIYANIK – HARİTADA BİR NOKTA
Sesli Kitap Açıklaması
Sesli Kitap, Çocukluğumdan beri haritaya ne zaman baksam gözüm hemen bir ada arar; şehir, vilayet, havali isimlerinden hemen mavi sahile kayar… Robenson Kruzoe’yu okumuşumdur herhalde; unuttum gitti. Onun zoruyla mavi boyaların üstünde bir garip ada ismi okuyunca hülyaya daldığımı sanmıyorum. Romanlar yüzünden adaları sevdiğimi pek ummuyorum ama belki de o yüzdendir. Haritada ada görmeyeyim, içimdeki dostluklar, sevgiler, bir karıncalanmadır başlayıverir.
Hemen gözlerimin içine bakan bir köpek, hemen az konuşan, hareketleri ağır, elleri çabuk, abalar giymiş bir balıkçı, yırtık bir muşamba kokusuyla beraber küpeşte tahtaları kararmış, boyası atmış, ağır ve kaba bir sandal, sandalın peşinf bırakmayan bir kuş, ağ, balık, pul, sahilde harikulade güzel çocuklar, namuslu kulübeler, kırlangıç ve dülger balığı haşlaması, kereviz kokusu, buğusu tüten kara bir tencere, ufukları dar sisli bir deniz…
Tabiat çoğunca dosttur. Düşman gibi gözüktüğü zaman bile insanoğluna kudretini ve kuvvetini tecrübe imkânları veren, yüz vermez bir babadır; fırtınasında kayığını batırdığı zaman yüzmesini, rüzgârında kulübenin damını uçurduğu zaman daha sağlamı, daha hünerliyi bulmayı öğretiyor, canavarıyla karşı karşıya bıraktığı zaman adale kuvvetini sınıyordur. Orada dört tarafı suyla çevrili yerde insanların büyük, sağlam dostluklar, sağlam adaleler, namuslu günler ve gecelerle birbirlerine sokulmalarını, yardımlaşmalarını buyuran rüzgârlar, fırtınalar, deniz canavarları, kayaları günlerce, haftalarca döven dalgalara ancak tabiatın buyurduğu şekilde yaşanabileceğini, sıkı ve sağlam adalelerin çelimsizlere yardım için, keskin aklın daha kör, daha mülayim, daha gürültüsüz ve yavaş akla, hatta akılsıza arkadaşlık için verildiğini, çorbanın çorbasızlarla taksim edilmek için mis gibi koktuğunu öğreten, belki de öğretmeden öyle iyi, öyle mübarek anadan doğulduğunu hayal ettiren bir düşünceyle haritalardaki maviliğin ortasında, kocaman kıtaların kenarındaki büyük denizlerin bir tarafına kondurulmuş adalara bakar, kurar dururdum.
(Tanıtım Bülteninden)
Yazar Açıklaması
Sait Faik Abasıyanık, 1906 yılında Adapazarı’nda dünyaya geldi. Babası Mehmet Faik Abasıyanık kereste, ceviz kütüğü üzerine iş yapan bir tüccardı. Dedesi Sait Ağa’nın Adapazarı’ndaki kahvesi, aydın kişilerin toplantı yeridir. Annesi Makbule Hanım, Adapazarı ileri gelenlerinden Hacı Rıza Bey’in kızıdır. İstanbul Erkek Lisesi’nin onuncu sınıfından Bursa Lisesi’ne nakledildi. Oradan mezun oldu. Bir süre Edebiyat Fakültesi’de okudu. Babasının isteği üzerine ekonomi tahsili için İsviçre’ye gitti. Onbeş gün sonra Fransa’ya geçti. Üç yıl orada yaşadı.
Geri dönünce aile mesleği olarak ticaretle uğraştıysa da başarılı olamadı. Fransa’dan döndükten sonra kısa bir müddet Halıcıoğlu Ermeni Yetim Mektebi’nde Türkçe grup dersleri öğretmenliği yaptı. Hikaye yazarlığı onun mümeyyiz vasfı oldu. Bütün ömrünü, bazan Şişli’de Bulgar Çarşısı’ndaki apartmanında, çoğu zaman da Burgaz Ada’daki köşklerinde annesi ile geçirdi. Ölümünden sonra evi müze haline getirildi. Annesi bir Sait Faik Hikaye Armağanı tesis etti. Şiir, roman ve hikaye türlerinde eser verdi. 11 Mayıs 1954 salı günü sirozdan öldü.
Bizleri Facebook, Instagram ve Twitter hesaplarımız üzerinden takip edebilirsiniz. Ayrıca Diğer içeriklerimize de göz atmayı unutmayın!